کد مطلب:4287 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:9

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

همه ما مي دانيم كه خالق تمامي جهان هستي و نيستي خداوند متعال است و خواهد بود و عدل و عدالت و رحمانيت و رحيم و بخشندگي عاليه مخصوص اوست و ما انسانها را آفريد تا به كمال برسيم پس چگونه مي شود كه با اينكه در بعضي از سوره ها و آيات قرآني مي خوانيم كه براي بعضي افراد همچون مشركان و كافران و منافقين عذاب نازل كرده آنها كه جاي خود دارند ولي پس مؤمنين في سبيل الله چه گناهي كرده اند كه عذاب بر آنها هم جاري مي شود. با اينكه مؤمنين امر به معروف و نهي از منكر را هم در جامعه سرمنشأ ايمان به خداوند خود قرار داده اند و بدكاران را به صراط مستقيم دعوت مي كنند. مثل امام حسين(ع) كه در راه امر به معروف و نهي از منكر قدم برداشتند. در جامعه امروزي ما افراد دلسوز زياد به چشم مي خورد. اينها چه گناهي دارند كه هم اكنون هم عذاب خدا در جامعه ما نازل شده كه با چشم و دل بصيرتي مي توان ديد.

خواهشمندم با استاد و مدارك فقهي و قرآني و روايات پاسخ سوالم را بدهيد؟

قرآن امر به معروف و نهي از منكر را فرضيه اي براي مؤمنان و وسيله اي براي رستگاري آنان مي داند (1) و آنان را به نهي از منكر توصيه كرده و فرموده است: مردم را به راه كج و ضلالت نكشيد و با نهي از منكر خلق را نجات دهيد (2) امر به معروف و نهي از منكر نشانة اقتدار در روي زمين است. (3)

و اتقوا فتنه لا تصيبن الذين ظلموا منكم خاصه و اعلموا ان الله شديد العقاب و بپرهيزيد از فتنه اي كه تنها ستمكاران را در بر نخواهد گرفت و بدانيدكه خدواند سخت كيفر مي دهد. (4)

فتنه در قرآن به پانزده وجه و معنا آ‎مده است. و در اين آيه، به معناي بلاها و مصايب اجتماعي است كه دامن همه را مي گيرد و تر و خشك را مي سوزاند. از اين رو، خداوند فريضة امر به معروف و نهي از منكر را بر نيكان جامعه واجب كرد تا در برابر بدان سكوت نكنند و در اصلاحشان بكوشند كه اگر سكوت كنند خداوند آنان را در سرنوشت اشرار شريك خواهد كرد. زيرا غفلت از امور مسلمانان و ترك امر به معروف و نهي از منكر باعث مي شود آدمي در خود سازي و تربيت خويش نيز موفق نشود. پيامبر اكرم (ص) فرمودند: خداوند عزوجل هرگز عموم را به سبب عمل گروهي خاص مجازات نمي كند مگر زماني كه منكرات در ميان آنان آشكار شود و توانايي جلوگيري از آن را داشته باشند و در عين حال سكوت كنند در اين هنگام خداوند آن گروه خاص و همة اجتماع رامجازات خواهد كرد.

امام علي (ع) فرمودند: كوشش در راه پاك سازي و اصلاح جامعه از اموري است كه زمينه كامل خود انسان را فراهم مي كند. (6) نتيجه كلي كه از اين آيات گرفته مي شو د اين است كه بايد در جامعه امر به معروف و نهي از منكر هميشه باشد تا باعث سعادت آن جامعه گردد. همانگونه كه حضرت ابا عبد الله حسين (ع) براي به پا داشتن امر به معروف و نهي از نمكر قيام نمودند و نام ايشان تا ابد در تاريخ زنده است. و اما چرا مؤمنين و صالحين در اين دنيا به بلا و گرفتاري مبتلا مي شوند.

سماعه از حضرت صادق (ع) حديث مي كند كه گفت: همانا در كتاب علي (ع) است اينكه همانا سخت ترين مرد ماز حيث بلا پيغمبران اند. پس جانشينان آنها، پس نيكوتر پس نيكوتر. و همانا چنين است كه مبتلا مي شود مؤمن به اندازة كارهاي نيكويش پس كسي كه درست باشد دين او نيكو باشد كار او، سخت گردد بلاي او، و اين براي آن است كه خداي تعالي قرار نداده است دنيا را ثواب از براي مؤمني و نه سزا براي كافري. و كسي كه تنگ است دينش و ضعيف است عقلش، كم باشد بلايش و همانا بلا تندتر است به سوي مؤمن پرهيزگار ز باران به سوي آرامگاه زمين. (7)

در بخشي از كلمات گوهر بار امام علي (ع) مي خوانيم كه آن حضرت تمام شادي ها و شيونهاي زندگي را زودگذر دانسته و شيعيان خويش و تمامي انسانها را به مغتنم شمردن نعمت ها و پايداري در گرفتاري ها دعوت مي كند، زيرا فرجام نيك در نگاه او از آن پرهيزگاران خواهد بود.(8)

در سخني بلاهاي طبيعي را گوشمالي به بازيگوشان و غافلان در ميدان زندگي مي شمرده و مي فرمايد: ان الله يبتلي عباده ـ عند الاعمال السيئه ـ ينقص الثمرات ... آن گاه كه بندگان خدا، كارنامه اي زشت ارائه كنند، خداوند به كاهش ميوه ها و دريغ ورزيدن بركات و فرو جستن درهاي خزاين خيرات دچارشان مي كند تا توبه كاري، توبه كند، انسان مستعدي از زشتكاري دست كشد و يادآوري خداي را به ياد آورد و عنان نفس در كشد و مهارش كند از اين روست كه خداوند استغفار را موجب روزي رساني و گسترش رحمت قرار داده است. (9)

نشان كمال و تكامل انسانها در نگاه امير المومنان (ع) سپاس حق در رفاه و درد است تا عبوديت و بندگي آنان بدون نشانه هاي خوشي و راحتي، حتي در اندوه و ناراحتي نيز نمايان شود. به اين سخن حضرت بنگريم كه فرموده: خداي را به هر آنچه مي فرستد و مي بخشد و بر تمامي نيكي ها و آزمونهايش سپاس مي گذاريم. فرمانش عين قضا و حكمت است و خشنوديش رمز مهر و امنيت. بر اساس دانش داوري كند و بر پاية حكم ببخشايد خداوندا بر آنچه مي گيري و مي بخشي بر عافيتي كه عطا مي كني و آزموني كه پيش مي آوري سپاست مي گويم. (10)





منابع و مآخذ:

1ـ آل عمران، 104

2ـ مائده، 63، هود، 116

3ـ حج، 41

4ـ انفال، 25

5- تفسير نمونه، ج7، ص 131 به نقل از تفسير المنار، ج9، ص638

6ـ غرر الحكم، ج6، ص30

7ـ اصول كافي، ج2، ص 259، كتاب ايمان و كفر، باب شده ابتلاء مؤمن، حديث 29

8ـ نهج البلاغه، فرازي از خطبة 97

9ـ نهج البلاغه، فرازي از خطبة 143

10ـ نهج البلاغه، فرازي از خطبة 184

مطالب از كتاب چهل حديث، از حضرت آيت الله روح الله الموسوي الخميني (رض)